Magna Carta uniemożliwiła królowi Janowi Anglii i przyszłym królom arbitralne pobieranie wpływów z podatków i sprzedawanie, odmawianie lub opóźnianie sprawiedliwości. Ustanowił także prawo do sprawiedliwego procesu i wolności religijnej. Król Jan przyjął i podpisał 63-rozdziałową Magna Carta, aby złagodzić napięcia u swoich poddanych.
Król Jan podpisał dokument w czerwcu 1215 r., a dwa miesiące później papież Innocenty III unieważnił go, ponieważ został podpisany pod przymusem. Dokument został ponownie wydany trzykrotnie, zanim został włączony do brytyjskiego prawa w 1225 roku. W XVII wieku przeciwnicy totalnej i arbitralnej monarchii interpretowali dokument, aby zakazać opodatkowania bez reprezentacji. Uważali także, że gwarantuje prawo do procesu przysięgłego. Historycy uważają ten dokument za pierwszy w swoim rodzaju, który ogranicza i szerzej definiuje władzę króla.
Magna Carta wpłynęła także na przywódców podczas rewolucji amerykańskiej, którzy włączyli do Karty Praw i Konstytucji Stanów Zjednoczonych prawo do rzetelnego procesu, prawo do szybkiego procesu i zapobiegania więzienia lub zatrzymania bez udowodnienia, że przestępstwo zostało popełnione zobowiązany. Poruszono również prawa do nabycia podejrzanego o terroryzm i ustanowiono ideę wyższego prawa, która uniemożliwia uchylenie się lub wydanie decyzji ustawodawczej od decyzji Sądu Najwyższego.
