Narodowa Rada ds. Pracy w Wojnie powstała w 1942 r. w celu rozwiązania konfliktów związanych z zarządzaniem pracą, które groziły wstrzymaniem produkcji wojennej. Prezydent Roosevelt rozszerzył obowiązki NWLB o stabilizację płac w czasie wojny.
Kiedy prezydent Franklin Roosevelt założył NWLB w 1942 r., niepokoje związkowe zagroziły wstrzymaniem wysiłków wojennych poprzez zaprzestanie produkcji przemysłowej. Roosevelt zgromadził przywódców politycznych, biznesowych i robotniczych i powierzył im zadanie mediacji i rozwiązywania wszelkich sporów pracowniczych, które mogłyby utrudnić wysiłek wojenny. Prawie natychmiast zarząd był w stanie zabezpieczyć zobowiązania od pracowników i pracodawców, aby uniknąć strajków i lokautów w czasie wojny.
W 1942 r. prezydent Roosevelt rozszerzył kontrolę NWLB o to, że wyrównanie wynagrodzeń w wysokości 5000 USD lub mniej zostanie rozliczone za pośrednictwem rady. Podjęła ona krok w kierunku zapewnienia równej płacy za równą pracę kobietom i Afroamerykanom, ale w 1943 r. NWLB został zdławiony przez rozszerzenie swojej jurysdykcji i ograniczenie jej faktycznych uprawnień ze względu na związane z wojną limity stabilizacji płac, które odrzuciły jakiekolwiek wynagrodzenie. wzrost, który może podnieść ceny towarów w czasie wojny. W rezultacie, zarząd coraz bardziej sprzeciwiał się związkom zawodowym, a do 1943 r. Został pozbawiony autorytetu.
