Eksperyment Johna Needhama polegał na umieszczeniu bulionu w butelce, podgrzaniu go, a następnie uszczelnieniu. Kilka dni później Needham odnalazł obecność życia i ostatecznie ogłosił, że życie zostało stworzone z nieżywego materiału. To poparło błędną ideę, że życie może pochodzić z nieożywionych rzeczy.
Needham uważał, że jego rozgrzanie bulionu było wystarczające, by zabić wszystkie żywe stworzenia. Późniejsza obserwacja życia w bulionie doprowadziła go do wniosku, że żywe istoty mogą powstać z nieżywego materiału.
Następny naukowiec, Lazzaro Spallanzani, był w stanie obalić teorię Needhama poprzez eksperymenty, odpowiednio podgrzewając bulion, a następnie porównując zapieczony rosół z nieosłoniętym bulionem. Eksperymenty Spallanzaniego były jednak niejednoznaczne, ponieważ argumentowano, że metody Spallanzani pozbawiały powietrze z mieszaniny, która mogła być krytycznym składnikiem życia pochodzącego z nieożywionych rzeczy. Louis Pasteur ostatecznie rozwiązał problem, pozwalając powietrzu i tylko powietrzu, wejść w kontakt z odpowiednio rozgrzanymi bulionami i pokazując, że żadne życie nie powstało z nieżywego materiału.
Przed eksperymentami Pasteura, które dowiodły, że życie nie może pochodzić z nieożywionych rzeczy, wielu ludzi wierzyło, że życie może powstać spontanicznie. Przykładami tego błędnego rozumienia były muchy z obornika, robaki z mięsa i ryby z błota z suchych jezior. W późnych latach 1600 i 1700, seria eksperymentów została przeprowadzona przez wielu naukowców, którzy próbowali udowodnić ostatecznie, że życie może powstać z nieżyjących rzeczy.
