Ruch pocisku kończy się, gdy pocisk przestaje się poruszać. Zakładając, że nic nie stanie na przeszkodzie, ten wniosek zostanie osiągnięty, gdy pocisk zatrzyma się na ziemi.
Na Ziemi ruch dowolnego pocisku zawiera zarówno komponent poziomy, jak i pionowy. Kiedy pocisk jest wystrzeliwany lub rzucany, jest uruchamiany wzdłuż pionowej ścieżki. W przestrzeni kosmicznej pocisk będzie podążał tą drogą w nieskończoność (przynajmniej do momentu, aż wpływ pola grawitacyjnego jakiegoś innego obiektu spowoduje zmianę jego kursu). W pobliżu powierzchni Ziemi wpływ grawitacji zaczyna się natychmiast i wpływa na cały przebieg lotu pocisku. Szybkość pozioma pocisku pozostaje stała (pomijając czynniki takie jak opór powietrza i wiatr). Nie przyspiesza. Ale siła grawitacji powoduje, że pocisk przyspiesza w kierunku pionowym w dół w kierunku powierzchni Ziemi (technicznie w kierunku środka Ziemi). Wpływ grawitacji odciąga pocisk od pierwotnej ścieżki prostej do zakrzywionej, parabolicznej ścieżki. Przyspieszenie w dół trwa do momentu uderzenia pocisku w ziemię i zatrzymania się. Ten stan spoczynku, w którym prędkość pocisku jest zerowa we wszystkich kierunkach, jest końcem ruchu pocisku.
