Księga z 1795 r. była głównym organem Francji w latach 1795-1799. Była to jednostka, która przejęła rząd francuski w następstwie panowania terroru i była ostatnią fazą właściwej Rewolucji Francuskiej. Jego wrodzona słabość i korupcja doprowadziły ostatecznie do jego upadku i do ostatecznego utworzenia konsulatu pod napoleońskim.
Po panowaniu terroru i upadku Komitetu Bezpieczeństwa Publicznego francuski rewolucyjny rząd przyjął nową konstytucję, trzecią Francję. Zgodnie z tą nową konstytucją, katalog został ustanowiony z dwoma domami: Rada Starożytnych, złożona z 250 osób i druga rada 500 osób. Na czele tej dwuizbowej władzy ustawodawczej znalazł się zespół pięciu dyrektorów, z których najważniejszym historycznie był Paul Barras.
Ponieważ katalog był próbą uniknięcia tego rodzaju tyrańskiej władzy, jaką posiadała Komisja Bezpieczeństwa Publicznego, jego władza wykonawcza była z konieczności słaba. Padł też ofiarą szalejącej i oczywistej korupcji. Jak stwierdzono w Encyclopedia Britannica, katalog stał się "fatalnym eksperymentem", który wymagał bardziej spójnego i skutecznego przywództwa w kraju.
Nic dziwnego, że krytycy spisu zaczęli podejmować działania. W 1799 r. Mały zamach obalił spis i ustanowił konsulat, ciałę trzech rzekomo równych sobie rówieśników, którzy poprowadzą Francję z niewielką lub żadną pomocą ze strony władzy ustawodawczej. Faktycznym przywódcą konsulatu był jednak były generał Napoleon Bonaparte, który szybko skonsolidował władzę bardziej formalnie dla siebie. W 1804 został koronowany na cesarza Francuzów w katedrze Notre Dame. Rewolucja Francuska się skończyła i rozpoczęło się Pierwsze Imperium.
