Odbudowa formalnie zakończyła się w 1876 r. wysoce kontrowersyjnymi wyborami Hayesa-Tildena. Aby zabezpieczyć prezydenturę po utracie popularnego głosowania, republikanie ulegli żądaniom Southern Demokratów, by położyć kres interwencji federalnej i wycofać członków armii z terytoriów południowych.
Pod istotnym względem republikańskie pośrednictwo w sprawach władzy podczas afery Hayesa-Tildena zdradzało niemal dekadę niezłomnego poparcia partii dla nowo uwolnionych czarnych populacji na południu, w szczególności starania tego skrzydła partii, zwane potocznie "rodnik." Jednak do czasu Hayesa-Tildena poparcie dla rekonstrukcji i federalnych dolarów, które spożywała, słabło na północy. Ogromna liczba wyborców wciąż była zmęczona wojną i odczuwała dystans, jeśli nie całkowicie obojętny na kwestię praw Czarnych, tak jak istniała na Południu.
Dodatkowo, mimo interwencji administracji Grant, powszechna przemoc i zastraszanie czarnoskórych społeczności i ich zwolenników nadal rosło z rąk organizacji paramilitarnych, takich jak Ku Klux Klan, organizacji często promowanych przez demokratyczną machinę polityczną na Południu. stany. W rezultacie Czarni na Południu uważali generalnie Rekonstrukcję za skrajną porażkę, która nie zapewnia mechanizmów politycznych i prawnych niezbędnych do zapewnienia wolności w powojennym społeczeństwie południowym. Ponadto, tradycyjnie myślący Południowcy udowodnili, że są w stanie powielić przedwojenne społeczeństwo w znacznym stopniu poprzez naruszanie praw obywatelskich, takich jak prawa Jim Crowa, segregacja, podatki pogłówne i testy umiejętności czytania i pisania, które zostały zaprojektowane specjalnie w celu powstrzymania byłych niewolników przed głosowaniem w wyborach. wszystko.
