Blokada Unii na wybrzeżu Gruzji podczas wojny secesyjnej w Stanach Zjednoczonych koncentrowała się na zapobieganiu dostaw do portu w Savannah, zgodnie z New Georgia Encyclopedia. Miasto było najważniejszym portem w Gruzji , a strategia Unii skupiała się na zabezpieczaniu baz wokół wysp oddalonych, aby uniemożliwić dostęp do prywatnych kupców i najemnych statków.
Zanim wprowadzono pełną blokadę, konfederacki korsarz Edward C. Anderson kilkakrotnie prowadził blokadę Unii, począwszy od listopada 1861 r. Unia zdała sobie sprawę, że musi wzmocnić blokadę, aby zapobiec przedostawaniu się mniejszych statków do portu. Zabezpieczenie Brunszwiku i wyspy St. Simons pomogło utrzymać większe okręty. Małe statki, które mogły się przedostać, nie dostarczyły wystarczającej ilości zapasów, by pomóc Konfederatom.
Mała flota złożona z siedmiu kanonierskich kanonier, z których trzech było żelaznych, nie mogła się równać z marynarką wojenną Unii. Pomimo unikalnych broni, takich jak torpeda, siły Unii utrzymywały uścisk na wybrzeżu Savannah. Niewielkie zwycięstwo przyszło w czerwcu 1864 r. Wraz ze zdobyciem Stanów Zjednoczonych. Czarownica wodna, gdy była zadokowana.
Gruzini mogli wytrzymać tylko przez ograniczony czas. Wojska Union Gen. Williama T. Shermana zaatakowały Fort McAllister w grudniu 1864 roku i zdobyły Savannah 22 grudnia 1864, tym samym łącząc się z Union Navy i kończąc blokadę.
