W latach 1750-1900 nastąpiła wielka zmiana w Wielkiej Brytanii, gdzie liczba ludności wzrosła o ponad 260 procent i zmieniła się z wiejskich wsi w miasta, z odpowiednią poprawą w transporcie, przemyśle i komunikacji. Historyk Arnold Toynbee twierdził w 1883 r., Że w tym okresie Brytania przeszła rewolucję rolną i przemysłową, ale nowi naukowcy nalegali, że zmiany te były bardziej stopniowe niż sugerował Toynbee.
Rewolucja w rolnictwie rozpoczęła się w XVII wieku, kiedy to po raz pierwszy różne osiągnięcia i innowacje w technologii rolniczej spowodowały, że produkcja żywności przekroczyła popyt. Ludność Anglii przekroczyła 5,5 miliona i uwolniła siłę roboczą, pozwalając jednocześnie ludziom podnieść standard życia, prowadząc ostatecznie do rewolucji przemysłowej.
Rosnąca populacja doprowadziła do rozkwitu wielu branż, w szczególności w fabrykach tekstylnych, które przeszły z przemysłu chałupniczego na system fabryczny. Bawełna była i pozostaje najważniejszą uprawą nierolniczą. Nowe wynalazki znacznie zwiększyły produktywność pracowników, ostatecznie zastępując potrzebę ludzi do ich zasilania. Opracowano tańsze i mocniejsze żelazo, które miało wpływ na każdą ważną branżę.
Najbardziej znanym wynalazkiem rewolucji przemysłowej był silnik parowy, który napędzał transport i umożliwił rozwój fabryk i hut.
