Nazewnictwo dwumianowe to system, w którym naukowcy badający żywe stworzenia klasyfikują te żywe istoty i nadają im powszechnie uznane, naukowe nazwy. Te nazwy są używane przez naukowców na całym świecie, niezależnie od tego, co istotę żywą nazywa się w miejscowym języku naukowca.
To pozwala naukowcom pisać o organizmie, nawet jeśli organizm nie ma wspólnego imienia w swoim języku (jak w przypadku wielu mikroorganizmów) i omawiać je z innymi, którzy mówią zupełnie innym językiem.
Dwumianowa nomenklatura została stworzona przez słynnego naukowca Carla Linnaeusa, według University of California Museum of Paleontology. Linnaeus postanowił nazwać i zaklasyfikować wszystkie żywe stworzenia znane światu, ponieważ wierzył, że poprzez uporządkowanie natury, może odkryć naturalny porządek zamierzony przez Boga. Jego system nazywany jest również "nazewnictwem binarnym", ponieważ dał każdemu organizmowi dwie nazwy: nazwę rodzaju i nazwę gatunku. Nazwa rodzaju oznaczała, do której grupy należał organizm, ale nazwa gatunku była unikalna dla każdego organizmu w grupie. Oba nazwiska były typowo łacińskie, łacinizowane w nowoczesnym języku lub w języku greckim. W tym czasie łacina i greka były badane w całej Europie, bez względu na to, co mówili miejscowi, więc znajomość tych języków umożliwiła uczonym komunikowanie się na różnych poziomach językowych.
