Proces kostnienia umożliwia tworzenie kości, podczas gdy płód jest jeszcze w macicy. Proces przekształca różne typy tkanki łącznej w kości. Dwa główne procesy kostnienia są wewnątrzbłonowe i chrzęstne, w zależności od obszaru ciała, w którym znajduje się chrząstka.
Wewnątrzbłonowe kostnienie jest również znane jako kostnienie mezenchymalne, ponieważ w tym typie kostnienia kość jest skostniała z tkanek mezenchymalnych. Kości powstałe w wyniku kostnienia wewnątrz błoniastego obejmują kości błoniaste lub kości skórne.
Innym typem kostnienia jest kostnienie śródkostne. Podczas tego procesu mezenchymę przekształcono już w struktury chrząstkowe. Proces kostnienia rozpoczyna się od struktur chrzęstnych. Struktury te przechodzą proces zwany chondryfikacją, w którym struktury chrzęstne zaczynają twardnieć i przekształcać się w kości. Skostnienie wewnątrznaczyniowe występuje w drugim miesiącu życia płodowego i trwa przez cały okres ciąży.
Oba te typy kostnienia tworzą kości przez komórki zwane osteoblastami. Są to komórki tworzące kości, które wydzielają kolagen i inne związki, aby utworzyć zmieloną substancję kości. Komórki te znajdują się w miejscach w ciele zwanych ośrodkami kostnienia. Pierwotne ośrodki kostnienia tworzą się w życiu płodowym, podczas gdy wtórne centra kostnienia pojawiają się po urodzeniu, aby zreformować kości w okresie dzieciństwa i dorosłości.
