Śmierć po spożyciu była jednym z najczęstszych zabójców młodych dorosłych w XIX-wiecznej Ameryce; konsumpcja jest obecnie znana jako gruźlica. Konsumpcja charakteryzowała się gorączką, dreszczami, zaczerwienieniem twarzy i kaszlem.
W XIX wieku uważano, że konsumpcja jest wynikiem złych genów. Istniały różne zasoby, które zawierały listę członków rodziny, którzy zmarli lub zostali dotknięci chorobą. Uważano, że ludzie chorują po prostu w wyniku depozycji, która była powszechna w ich rodzinie. Chorzy, którzy zachorowali, nie byli traktowani jako zaraźliwi, co powodowało rozprzestrzenianie się choroby wśród członków rodziny i innych osób.
Pod koniec XIX wieku, po tym jak konsumpcja zabiła tysiące Amerykanów, w tym prezydenta Andrew Jacksona, naukowcy zaczęli pracować nad lekiem na tę chorobę. Najpierw dowiedzieli się, że choroba była zakaźna. Uznanie tego faktu umożliwiło lekarzom i naukowcom przeprowadzenie niezbędnych testów i eksperymentów na temat choroby bez samodzielnego kontraktowania. Po odkryciu tego faktu naukowcy mogli zacząć podejmować właściwe działania, aby uchronić się przed chorobą. Przeprowadzone testy doprowadziły ostatecznie do wyprodukowania szczepionki, która może chronić przed tą chorobą.
