Metale przejściowe odnoszą się do 38 elementów z grup od 3 do 12 na układzie okresowym. Są twarde, ciągliwe, ciągliwe i zdolne do przewodzenia ciepła i elektryczności. Często mają kilka wspólnych stanów utlenienia, ponieważ ich elektrony walencyjne istnieją w więcej niż jednej powłoce.
Pięć orbitali d staje się bardziej wypełnione, zaczynając od lewej do prawej na układzie okresowym. Luźno związane elektrony przyczyniają się do wysokiej plastyczności i przewodności elektrycznej elementów.
Elementy przejściowe mają niskie energie jonizacji. Mają szeroki zakres dodatnio naładowanych postaci lub stanów utlenienia. Pozytywne stany utleniania umożliwiają tym metalom tworzenie wielu różnych związków jonowych i częściowo jonowych. Orbitale d rozdzielają się na dwie podpoziomy energetyczne z powodu tworzenia się kompleksów. Pozwala to większości kompleksów wchłonąć określone częstotliwości światła, tworząc charakterystyczne kolorowe związki i roztwory.
Trzy godne uwagi elementy przejściowe to żelazo, nikiel i kobalt, które są jedynymi elementami wytwarzającymi pole magnetyczne. Ogólnie, metale te mają wysokie temperatury topnienia i wrzenia. Ponadto zazwyczaj tworzą one barwne związki. Inną właściwością metali przejściowych jest to, że często są paramagnetyczne.
Najliczniejszymi pierwiastkami przejściowymi są żelazo i tytan. Ważnymi metalami przejściowymi są srebro, miedź i żelazo. Wiele z tych pierwiastków służy jako katalizatory reakcji przemysłowych.
