Szlak Łez odnosi się do ścieżki przenoszenia przeprowadzonej przez dziesiątki tysięcy Indian, kiedy plemiona zostały przymusowo usunięte ze swoich domów. Tysiące Indian zmarło z powodu choroby, głodu i przemocy podczas podróży. Cherokee były ostatnim z pięciu plemion zmuszonych do opuszczenia swoich ziem.
Ustawa o usunięciu Indian z 1830 r. dała rządowi władzę w zakresie handlu ziemami należącymi do plemion indiańskich na południowym wschodzie, na zachód od rzeki Mississippi. Plemię Choctaw było pierwszym, który padł ofiarą prawa w 1831 roku, kiedy zostali zmuszeni do podróży pieszo na zachód. Około 17,000 Indian z plemienia Choctaw wykonało tę wędrówkę, a szacunki wskazują, że liczba ofiar śmiertelnych w marszu wynosi od 2500 do 6000. Kiedy gazeta z Arkansas przeprowadziła wywiad z Choctaw Chief, wspomniał o podróży jako o "śladzie łez i śmierci".
Seminole, Creek i Chickasaw były następnymi plemionami przeniesionymi z rąk rządu amerykańskiego. The Creek Tribe obserwował, jak 3500 członków rodziny i przyjaciół zginęło podczas podróży na zachód. W 1835 r. Grupa samozwańczych przywódców Cherokee podpisała traktat z rządem USA, zobowiązując się do handlu wszystkimi ziemiami Cherokee na wschód od rzeki Mississippi za pieniądze i pomoc w przeprowadzce. Ponieważ traktat był negocjowany z ludźmi, którzy nie reprezentowali rządu plemiennego, Indianie Czirokezów poczuli się zdradzeni. W 1838 r. Cherokee zostali zmuszeni do wyruszenia na zachód, tracąc po drodze 5000 pobratymców.
