Glukoza rozpuszcza się w wodzie, ponieważ silny ładunek magnetyczny wody jest w stanie rozerwać wiązania molekularne, które łączą cząsteczki cukru. Cukier krystaliczny składa się z matrycy cząsteczek utrzymywanych razem przez relatywnie słabe wiązania i po zanurzeniu w wodzie silniejszy ładunek cząsteczek wody rozrywa cukier.
Cząsteczka wody składa się z dwóch dodatnio naładowanych atomów wodoru i jednego ujemnie naładowanego atomu tlenu. Daje to całej cząsteczce ładunek magnetyczny, dlatego woda jest dobrym rozpuszczalnikiem i rozpuszcza wiele różnych związków. Cukry składają się z wodoru, węgla i tlenu w długich łańcuchach, a łańcuchy te tworzą słabe wiązania elektryczne między sobą. To właśnie powoduje, że cukier tworzy stałe kryształy.
Gdy woda i cukier wchodzą w kontakt, silniejsze pole magnetyczne cząsteczki wody rozrywa wiązania molekularne cukru, przyciągając część tlenowo-wodorową cząsteczki cukru. Cząsteczka cukru skutecznie wiąże się z cząsteczką wody, odrywając się od krystalicznej matrycy cukrowej. Ponieważ każda cząsteczka wody ma dwa końce, które mogą tworzyć te wiązania, każdy może połączyć się z cząsteczką cukru i inną cząsteczką wody, tworząc roztwór rozpuszczonego cukru w wodzie. Ocet i alkohol są również w stanie rozpuścić cukier, ale nie tak dokładnie jak woda.
