Wiara wczesnych astronomów, że Ziemia była centrum wszechświata wynikała z ograniczonych narzędzi astronomicznych i postaw geocentrycznych. Model Ptolemejski, opracowany około 100 AD, przedstawił układ słoneczny skoncentrowany na Ziemi które wierzyło najbardziej wczesnych rzymskich astronomów.
Na początku XVI wieku Mikołaj Kopernik opublikował pierwsze poważne dzieło teoretyczne, które zakwestionowało pojęcie wszechświata skoncentrowanego na Ziemi. Kopernik teoretyzował wszechświat skupiony na słońcu lub heliocentryczny układ słoneczny. W 1610 roku Galileo Galilei wykorzystał pierwszy teleskop do badania układu słonecznego. Wzmocnił argumenty za systemem heliocentrycznym, odnotowując zmieniające się poziomy jasności podczas rotacji niektórych planet, a także księżyca i słońca Ziemi.
