Mięśnie szkieletowe muszą być ułożone w pary antagonistyczne, tak, że gdy jeden mięsień porusza stawem, drugi mięsień może przywrócić staw do pierwotnej pozycji spoczynkowej. Bez parowania mięśnia antagonistycznego nie byłoby mowy aby ciało przywróciło połączenie do pierwotnej pozycji.
Ludzkie mięśnie działają poprzez skurcz. Mogą tylko ciągnąć. Nie mogą naciskać. Dlatego konieczna jest antagonistyczna para mięśni, aby pociągnąć staw w dwóch kierunkach.
Typowym przykładem antagonistycznych połączeń mięśni jest biceps i triceps. Te mięśnie są używane do zginania i prostowania stawu łokciowego. Kiedy mięsień bicepsa kurczy się, zmusza stawu łokciowego do zginania, unosząc dolne ramię. Ponieważ mięśnie nie mogą się rozszerzać, jedynym sposobem na powrót ramienia do przedłużonej pozycji spoczynkowej jest skurcz triceps. To pociąga staw łokciowy z powrotem do pozycji prostej.
W parach antagonistów mięśnie są często klasyfikowane jako mięśnie agonistyczne lub antagonistyczne. Mięśnie agonistyczne są na ogół związane z ruchem z pozycji spoczynkowej. W przypadku bicepsów i triceps, bicepsy są uważane za mięśnie agonistyczne, ponieważ poruszają łokciem w pozycji wygiętej. Ponieważ triceps przywracają łokieć do pozycji spoczynkowej, są uważane za mięśnie antagonistyczne.
