Słońce jest uważane za gwiazdę, ponieważ ma wszystkie cechy jednego. W rzeczywistości słońce nie jest niczym niezwykłym. Istnieje niezliczona ilość gwiazd o takich samych atrybutach jak słońce w całym wszechświecie.
Wcześni filozofowie uważali słońce za wyjątkowe. Jego moc była oczywista: słońce oświetlało ulice i powodowało wzrost temperatury. Często uważali, że słońce jest jak księżyc pod wieloma względami. Ruch gwiazd był kłopotliwy, a planety wywołały jeszcze więcej pytań. Specyfika słońca wydawała się oczywista dla filozofów i astronomów, którzy wierzyli, że obraca się wokół Ziemi. Kiedy późniejsze modele pokazały, że słońce było centrum układu słonecznego, słońce wydawało się nieco mniej niezwykłe i wyjątkowe.
W okresie renesansu astronomowie zaczęli proponować, że gwiazdy są w rzeczywistości odległymi ciałami, takimi jak słońce. Ponieważ słońce jest tak jasne i potężne, rozumowali, musi być widoczne na niewiarygodnej odległości. Z tego powodu zdali sobie sprawę, że słońce będzie wyglądać jak gwiazda z odpowiedniej odległości. Z biegiem czasu ten pogląd stał się dominujący, a dzieło Williama Herschela pomogło umocnić pozycję Słońca w galaktyce Drogi Mlecznej jako jedną gwiazdę wśród wielu.
