Dlaczego warto barwić Gram na młodych kulturach?

Barwienie metodą Grama dzieli bakterie na dwie klasy, Gram-dodatnie i Gram-ujemne, umożliwiając dostawcom usług medycznych określenie odpowiedniego antybiotyku do przepisywania pacjentowi, zgodnie z Reference.com. Ściana komórkowa, która jest ochronną powłoką bakterii, określa wynik tego testu.

Ustalenie czy bakteria jest Gram-dodatnia czy Gram-ujemna jest pierwszym krokiem w identyfikacji gatunku. W medycynie pracownicy wykonują barwienie metodą Grama na płynach ustrojowych i biopsjach, gdy dostawca podejrzewa infekcję. Pracownicy laboratorium zbierają wyniki znacznie szybciej z tego testu, niż gdy czekają na rozwój kultury. Chociaż istnieją wyjątki, bakterie Gram-ujemne są bardziej patogenne niż bakterie Gram-dodatnie.

Barwnik Gram wykonany jest z substancji chemicznej znanej jako fiolet krystaliczny. Dodanie plam do próbki razem z acetonem lub alkoholem powoduje, że bakterie odwadniają i zatrzymują plamę w jej peptydoglikanowej warstwie lub ścianie komórkowej. W bakteriach Gram-ujemnych istnieje dodatkowa błona zewnętrzna, która jest odporna na odwodnienie, tak więc fiolet krystaliczny jest tracony. Jednak dodanie barwienia kontrastowego fuksyny powoduje, że bakterie te są różowe lub czerwone, zgodnie z About.com.

Streptococcus to bakteria Gram-dodatnia. Ma cienką, jednowarstwową ścianę komórkową, która jest łatwo przepuszczalna przez antybiotyki. Grubsza, dwuwarstwowa ściana komórkowa, która jest mniej przenikalna, otacza bakterie Gram-ujemne E. coli.