Gwiazdy są wielkimi kulami gazu i świecą, ponieważ gaz w środku jest tak gorący, że powoduje syntezę jądrową, czyli proces uwalniania energii, który ludzie mogą zobaczyć z Ziemi. Fuzja jądrowa to miejsce dwa pojedyncze atomy łączą się i tworzą inny atom.
Wszystkie gwiazdy powstają z pyłu i gazu, które są w galaktyce. Gaz jest przyciągany do siebie grawitacyjnie, a ponieważ coraz więcej jest przyciągane do siebie, zaczyna się obracać. To wirowanie powoduje, że atomy gazu wpadają jeden na drugi, co powoduje tarcie lub energię cieplną. Energia cieplna staje się gorętsza, gdy chmura nadal się obraca, a następnie zaczyna świecić, gdy nastąpi fuzja jądrowa. W tym momencie jest znany jako protostar, ponieważ nadal może się rozwijać. Rośnie, przyciągając do niego więcej gazu. Gdy gwiazda przestaje rosnąć, staje się znana jako główna gwiazda sekwencji i może świecić przez miliony lat lub dłużej, w zależności od jej rozmiaru.
Gdy fuzja jądrowa zużyje energię gwiazdy, zmniejszy się, ponieważ grawitacja ściąga wszystkie materiały bliżej siebie. W tym momencie nazywa się go białym karłem i może pozostać w tym stanie przez długi czas. Jednakże, gdy przestaje wytwarzać jakiekolwiek światło, nazywane jest ono czarnym karłem, a następnie pozostanie w ten sposób na zawsze. Nie można już wciągnąć do niego gazu.
