Pierwsze rdzenne osady ludzkie w dżungli amazońskiej opierały się na rotacyjnej formie rolnictwa, znanej jako hodowla niewolnicza lub uprawa "rzucaj i płoń". Rdzenni mieszkańcy Amazonii usunęli niewielki, okrągły obszar ciężkiego lasu deszczowego, zwykle pomiędzy 2,5 a 5 akrów, pozwolili mu wyschnąć, a następnie spalili oczyszczoną i wysuszoną powierzchnię. Płonące przekształciły składniki odżywcze w wysuszonej roślinności w warstwę nawozu, która umożliwiła uprawę roślin w glebie, która w przeciwnym razie byłaby nieodpowiednia dla rolnictwa.
Ponieważ rdzenne osady amazońskie były małe, a uprawa "cięciem i paleniem" odbywała się rotacyjnie, ilość degradacji środowiska była znikoma. W przeciwieństwie do współczesnych wylesień, które miały miejsce w regionie, nie doszło do nieodwracalnych szkód dla środowiska.
Od roku 2015 w Amazonii żyje około 800 000 rdzennych mieszkańców, a całkowita populacja ludzi, która znacznie wzrosła od czasu rozpoczęcia pierwszych badań przez europejskich kolonistów, wynosi ponad 25 milionów. W wyniku intensywnej migracji do regionu czynniki takie jak pozyskiwanie drewna, wydobycie ropy i minerałów, hodowla bydła i zapory wodne wpłynęły na środowisko tego obszaru w sposób, który wielu konserwatorów uważa za nieodwracalne.
