Wulkany są mierzone i sprawdzane za pomocą wskaźnika wybuchu wulkanu (VEI), który określa jakość wulkanu, objętość lawy, wysokość wulkanu zmierzoną w czasie erupcji i częstotliwość wybuchu wulkanu , zgodnie z Almanachu Starego Farmera. Przeglądając każdy wulkan pod kątem tych kryteriów, łatwiej jest określić, które z nich miały największy wpływ.
VEI zlicza objętość lawy w centymetrach sześciennych. W zależności od ilości centymetrów sześciennych lawy, jaką wytwarza wulkan, wulkanowi można przypisać ocenę w skali od jednego do ośmiu. Naturalnie, wulkany oceniane jako jedne są najmniejsze pod względem produkcji lawy, podczas gdy te w ośmiu są najbardziej intensywne, a tym samym najbardziej niebezpieczne.
VEI również przypisuje oceny ilościowe w oparciu o częstotliwość wybuchu wulkanu. Osoby, które zajmują pozycję zero lub jedną, często doświadczają największej erupcji, zauważa Geology.com. Wraz ze wzrostem liczby częstotliwości wulkany zmniejszają się do dowolnego miejsca między kilkoma czasami w ciągu roku, a kilkakrotnie w ciągu dekady. Wulkan oceniany jako ośmiokrotnie występuje tylko raz na 100 000 lat.
Dogodnie, VEI pozwala badaczom i naukowcom zobaczyć, jak niszczycielski może być wulkan poprzez bardziej numerowane rankingi. Wulkan staje się naprawdę niebezpieczny w rankingu trzech i jest najbardziej niszczycielski na osiem, zgodnie z Almanachem Starego Farmera.
