Upuszczanie marmuru lub łożyska kulkowego przez ciecz jest prostą metodą pomiaru lepkości, podczas gdy wiskozymetr Ostwalda jest bardziej złożony i dokładniejszy. Metoda łożysk kulkowych obejmuje bardziej rygorystyczne obliczenia niż lepkościomierz.
Najprostszym sposobem określenia lepkości jest upuszczenie ciężkiej kuli przez omawiany płyn i zarejestrowanie czasu potrzebnego do całkowitego przejścia przez płyn. Im szybciej spada kulka, tym wyższa jest lepkość. Istnieją jednak rygorystyczne obliczenia potrzebne do określenia rzeczywistego pomiaru lepkości. Użyteczne obliczenie lepkości dla metody zrzuconej kuli to 4r ^ 2g (ps - pf) /9Vs. W tym równaniu r jest promieniem kuli, g jest przyspieszeniem od grawitacji (981 cm /s ^ 2), ps jest gęstością kuli, pf jest gęstością płynu, a Vs jest końcową prędkością kuli.
Wiskozymetr Ostwald wymaga bardziej aktywnego gromadzenia danych, ale mniej rygorystycznych obliczeń. Wiskozymetr jest rurką kapilarną ze zbiornikiem na każdym końcu. Kapilara tworzy kształt litery U z pierwszym zbiornikiem po jednej stronie i niższym niż zbiornik po drugiej stronie. Aby zmierzyć lepkość za pomocą lepkościomierza, napełnij kapilarę cieczą, aż ciecz dotrze tuż nad pierwszym zbiornikiem. Następnie umieść aparat w łaźni wodnej, aby wyrównać temperaturę. Suction następnie ściąga ciecz przez rurkę. Ilość czasu, którą ciecz pobiera, aby przejść przez drugi zbiornik, jest wykorzystywana w lepkości równania = K t, gdzie t oznacza czas, a K jest wartością znanej cieczy, zazwyczaj wody.
