Szybki wskaźnik płytkiego oddechu oblicza się, znajdując częstotliwość oddechową i objętość oddechową układu oddechowego pacjenta. Indeks jest wyrażony w postaci współczynnika matematycznego tak, że częstotliwość jest małą literą "f", a objętość oddechowa jest wielką wartością "VT", co oznacza, że wskaźnik jest równy f /VT.
Częstotliwość oddechowa jest to, jak szybko osoba oddycha, a objętość oddechowa jest jak głęboko bierze powietrze do płuc. Aby to obliczyć, specjaliści mierzą szybkość oddechu i objętość, jaką przyjmuje pacjent na minutę.
Im wyższy jest szybki płytki wskaźnik oddychania, tym mniej prawdopodobne jest, że będzie on w stanie samodzielnie oddychać bez mechanicznego wentylatora, wyjaśnia Medscape. Na przykład osoba, która oddycha szybko, ale wykonuje płytki oddech, ma wysoki wskaźnik, co utrudnia lekarzom odzwyczajenie go od respiratorów.
Lekarze używają tego współczynnika przede wszystkim do określenia kroków niezbędnych do samodzielnego oddychania. Wentylatory pomagają pacjentom oddychać, ale nie są skutecznym długoterminowym rozwiązaniem, zgodnie z Medscape. Ponieważ specjaliści leczą pacjentów z problemami z oddychaniem, mierzą szybki płytki wskaźnik oddychania podczas całego leczenia, aby określić, jak skuteczne jest leczenie. Gdy pacjent osiągnie stosunek, który znajduje się w normalnym zakresie, specjaliści próbują całkowicie usunąć pacjenta z respiratora.
