Słońce powstało z gromadzenia gazu i pyłu, które ciągnęły się razem przez grawitację masową; ekstremalna presja wywołana przez tę wielką masę spowodowała reakcję rozszczepienia jądra, która podsyciła słońce i nadal utrzymuje go w płomieniach. Podstawowymi pierwiastkami składającymi się na słońce są wodór i hel. Naukowcy przypuszczają, że fala uderzeniowa z dużej supernowej zebrała cząsteczki kurzu, które stały się słońcem.
Pierwotnie słońce było ogromną chmurą molekularną zbudowaną z cząstek pyłu. Około 4,57 miliarda lat temu powoli obracająca się chmura molekularna zaczęła się ściskać pod wpływem własnej grawitacji. Kompresja spowodowała, że wirował coraz szybciej, aż wirowanie spłaszczyło materię w ogromny dysk. Kula gazowa zawierająca większość masy znajdowała się pośrodku tego dysku.
Coraz więcej masy zaczęło gromadzić się w środku dysku, powodując jego kompresję. Doprowadziło to do dramatycznego wzrostu ciśnienia, ciśnienia tak silnego, że wywołało reakcję jądrową. Fuzja atomowa pojawiła się w centrum kuli, tworząc hel i uwalniając ogromne ilości energii. W ten sposób powstała gwiazda znana jako słońce.
Minęło około 10 milionów lat po urodzeniu, aby słońce przekształciło się w główną gwiazdę sekwencji, jaką jest w czasach współczesnych. Według obliczeń będzie świecić przez kolejne 3 do 5 miliardów lat.
