Według Clinton Community College temperatura wpływa przede wszystkim na płynność membrany komórkowej, przy zbyt niskich temperaturach powodujących jej krzepnięcie i zbyt wysokich temperaturach, co powoduje, że staje się ona bardziej płynna lub nawet pęka. < /strong> Błony komórkowe w temperaturach funkcjonalnych są względnie lepkimi pęcherzykami cieczy. Ich struktura jest utrzymywana za pomocą dwuwarstwy fosfolipidowej i jej właściwości hydrofilowych i hydrofobowych.
Fosfolipidowe cząsteczki błon komórkowych to długie cząsteczki z bardzo różnymi grupami na każdym końcu. Na jednym końcu znajduje się polarna grupa cząsteczek przyciągana do wody z powodu polarnej natury wody. Na drugim końcu znajdują się łańcuchy węglowodorowe, które nie są polarne, a zatem nie mają powinowactwa do wody. Zarówno cytoplazma komórki, jak i jej bezpośrednie otoczenie są pełne wody, więc strony polarne w naturalny sposób orientują się w jej kierunku. Dwie warstwy fosfolipidów w membranie umożliwiają polarnym końcom cząsteczek napotkanie wody po obu stronach, podczas gdy niepolarne końce są osłonięte przed wodą między nimi. Tworzy to stosunkowo stabilną i zaskakująco sztywną strukturę, mimo że jest płynna.
Podobnie jak każdy tłuszcz lub olej, fosfolipidy w błonie komórkowej są bardziej lub mniej stałe w oparciu o temperaturę. Membrany komórek w gorących środowiskach zwykle wykorzystują nasycone łańcuchy kwasów tłuszczowych, aby pozostać lepszymi, podczas gdy w zimnych środowiskach używają nienasyconych łańcuchów, aby pozostać w stanie płynnym.
