Początki Imperium Brytyjskiego sięgają panowania królowej Elżbiety I i ciągłej rywalizacji o rynki i zasoby, które istniały między Anglią a kontynentalnymi krajami Francji, Hiszpanii i Holandii. W 1578 Elżbieta I przyznała Humphreyowi Gilbertowi patent na zagraniczne poszukiwania i odkrycia. Mimo, że w 1583 r. Zajął wyspę Nowej Fundlandii w Anglii, to jego przyrodni brat Walter Raleigh założył w 1584 r. Pierwszą na świecie kolonię w Anglii, zwaną Roanoke, na wybrzeżu dzisiejszej Północnej Karoliny.
Za panowania Elżbiety I widziałem Anglię zakładającą firmy handlowe w Indiach Wschodnich, Rosji i Turcji, a także kolonie na nowo odkrytym wybrzeżu Ameryki Północnej. Na początku XVII wieku kolonie te zostały rozbudowane i rozpoczęła się kolonizacja Ulster w Irlandii. Imperium Brytyjskie zaczęło się rozwijać wraz z tworzeniem prywatnych firm, takich jak angielska firma East India Company, która została zaprojektowana do zarządzania koloniami i kontrolowania handlu zagranicznego. Ten okres, kończący się utratą angielskich kolonii w amerykańskiej wojnie o niepodległość, określany jest jako "pierwsze imperium brytyjskie".
W okresie największego imperium brytyjskiego było to największe imperium historyczne i światowa potęga. Imperium kontrolowało sprawy około jednej piątej światowej populacji w 1922 roku i obejmowało prawie jedną czwartą światowej masy ziemi.
