Aktywność organiczna, w odniesieniu do wietrzenia i erozji, definiowana jest jako aktywność roślin i zwierząt, które powodują fizyczne wietrzenie form terenu. Działanie to obejmuje korzenie drzew rosnące w szczelinach, porosty rosnące na skałach i zwierzęta grzebiące w ziemi.
Korzenie drzew są wystarczająco silne, aby oddzielić kamienie od siebie. Kiedy dzieje się to po zboczu lub stromym zboczu, proces ten może spowodować, że głazy zsuną się w dół. Porosty przywierają do skał i produkują małe ilości kwasu. Kwas ten ostatecznie rozbija minerały i osłabia kamienie, zwłaszcza gdy tysiące porostów pokrywa duże obszary. Pękające zwierzęta rozluźniają glebę, która zmywa się po ulewnym deszczu.
Cała ta aktywność organiczna jest ważna, ponieważ pomaga z czasem przenosić skały do gleby. Ta gleba wytwarza realne ekosystemy dla większej liczby roślin i zwierząt. W miarę jak nowe skały wznoszą się na powierzchnię po ruchu tektonicznym, aktywność organiczna znów się utrzymuje. W ten sposób naturalne procesy geologiczne Ziemi pomagają życiu na powierzchni.
Wietrzenie i erozja przenoszą duże ilości gleb powierzchniowych do różnych części Ziemi. Te złoża gleby, zwane osadami, pozwalają roślinom dobrze się rozwijać. Rośliny te zapewniają pożywienie i schronienie dla zwierząt. Aktywność organiczna jest częścią ogólnej równowagi natury, która utrzymuje Ziemię pełną życia.
