W chemii metoda krzyżowa jest sposobem na pisanie wzorów związków jonowych. Metoda krzyżowania ułatwia określenie indeksów dolnych dla każdego pierwiastka w związku jonowym.
Używając tej metody, liczba związana z ładunkiem pierwszego jonu jest przypisana jako indeks dolny drugiego jonu. Liczba ładunków na drugim jonie jest przypisana jako indeks dolny pierwszego jonu.
Używając Li1 + i O2- jako przykładu, 1 z jonu Li1 + zostanie przypisany jako indeks dolny O, podczas gdy 2 z jonu O2 będą przypisane jako indeks dolny Li. Otrzymaną formułą jest Li2O. Ta formuła równoważy dodatnie i ujemne ładunki jonów. Metoda krzyżowania nie działa, jeśli opłaty są wielokrotnościami siebie nawzajem lub jeśli opłaty zostały już zrekompensowane, tak jak ma to miejsce w przypadku jonów o ładunku 2+ i 2 -.
Jeśli metoda krzyżowa nie działa, użyj tradycyjnej metody pisania wzoru. Najpierw określ jony obecne w związku. Azotek magnezu zawiera jony magnezu i azotu. Następnie wpisz symbol dla każdego jonu z ładunkiem nad nim. Pozytywnie naładowane jony powinny być napisane jako pierwsze. W przypadku azotku magnezu jony to Mg2 + i N3-. Następnym krokiem jest określenie liczby jonów potrzebnych do zrównoważenia opłat. Do zrównoważenia dwóch jonów azotu w azotku magnezu potrzebne są trzy jony magnezu. Na koniec wpisz liczbę jonów potrzebnych dla każdego elementu jako indeks dolny po symbolu elementu. Prawidłową formułą jonową dla azotku magnezu jest Mg3N2 przy użyciu tej metody.
