Chromosomy składają się z długich agregatów genów utworzonych ze skondensowanej chromatyny. Chromatyna składa się z DNA, białek, RNA i innych makrocząsteczek. Znajduje się w jądrze komórki i staje się chromosomem podczas etapu profazy fazy mitozy w podziałach komórek eukariotycznych.
Jedną z głównych funkcji chromatyny jest zmniejszenie rozmiaru DNA, aby mógł on pasować do komórki. Czyni to poprzez owinięcie cząsteczki DNA ciasno wokół białek zwanych histonami. Histony mają na celu utrzymanie struktury chromosomu. Inne funkcje chromatyny obejmują wzmacnianie cząsteczek DNA dla mitozy, zapobieganie uszkodzeniom DNA i pomoc w kontrolowaniu replikacji DNA.
W pełni uformowany chromosom składa się z dwóch sekcji chromatyny, które łączą się w centralnym punkcie zwanym centromerem. Jedna z sekcji lub ramion chromatyny jest ogólnie krótsza od drugiej. Krótszy fragment nazywany jest "ramieniem p" chromosomu, a dłuższy odcinek nazywany jest "ramieniem q".
Zanim nastąpi podział komórki, chromosomy nie mogą być widoczne wewnątrz jądra, nawet za pomocą mikroskopu. Dopiero podczas podziału komórki DNA staje się wystarczająco zwarte, by można je było obserwować, więc większość tego, co naukowcy wiedzą o chromosomach, pochodzi z obserwacji podziału komórki.
