Kwadrat Punnetta służy do prognozowania prawdopodobieństwa wystąpienia pewnych cech u potomstwa w oparciu o genetykę rodziców. To matematyczne narzędzie zostało wynalezione przez angielskiego genetyka Reginalda Punnetta na początku XX wieku .
Najprostszy kwadrat Punnetta używa siatki z czterema polami w dwóch kolumnach i dwóch rzędach. Genotyp jednego rodzica idzie wzdłuż górnej części siatki, a genotyp drugiego rodzica idzie wzdłuż lewej strony. Genotypy zawierają dwie litery i reprezentują możliwe geny, które rodzic może przekazać.
Jako przykład, jeśli gen dla oczu brązowych jest reprezentowany przez "B", a gen dla oczu zielonych jest reprezentowany przez "g", wówczas istnieją trzy możliwe dwuliterowe genotypy, które rodzice mogą mieć: BB, Bg i gg. Jeden rodzic ma genotyp "Bg", więc te dwie litery idą wzdłuż dwóch górnych kolumn. Drugi rodzic ma genotyp "gg", więc te dwie litery idą po lewej stronie dwóch rzędów.
Następnie puste kwadraty wypełnia się, łącząc litery na początku każdego wiersza i kolumny. W powyższym przykładzie litery łączą się, tworząc "Bg" i "gg" w kwadratach górnego wiersza, a "Bg" i "gg" w dolnym wierszu.
Te cztery wypełnione kwadraty reprezentują teraz prawdopodobieństwo, że potomstwo ma ten genotyp. W tym przykładzie istnieje 50-procentowa szansa, że potomstwo ma genotyp "Bg", a 50-procentowa szansa, że potomstwo ma genotyp "gg".
