Sztuka Rafaela przyczyniła się do bardziej szczegółowego, realistycznego i gloryfikowanego przedstawienia postaci ludzkiej. Uchwycił wielkość i godność ludzkiego ducha w sposób, który ucieleśniał ducha renesansu. Praca Raphaela pozostała głównym źródłem wpływu na jego następców aż do XX wieku.
Znak Raphaela jest widoczny w wielkich budynkach renesansu. Jako dyrektor artystyczny dwóch papieży za życia (i główny architekt Bazyliki św. Piotra), Rafael zwrócił na siebie uwagę artystów z całych Włoch, z których wielu próbowało naśladować jego styl.
Twórczość Raphaela zawiera niesamowicie realistyczny obraz ludzkiego ciała. Działa jak "Depozycja Chrystusa", a jego seria obrazów "Madonny" przedstawia płynny ruch, realistyczne wymiary i rzeczywiste wzory światła i cienia.
Prace Rafaela są najbardziej reprezentatywne dla renesansu. Jego wielki i szlachetny portret ludzi przypomina postawy starożytnej Grecji i Rzymu. W ten sposób Rafael osiągnął poprzez medium wizualne to, co intelektualiści robili z nauką i literaturą: odkrywając na nowo klasyczną koncepcję człowieka jako doskonałego stworzenia natury. Najlepiej oddaje ducha humanizmu w "Szkole Aten", fresku w Pałacu Apostolskim, który przedstawia największe umysły wszechczasów (m.in. Platona, Arystotelesa, Pitagorasa i Archimedesa) zjednoczonych w wystawnej sali.
