Niektóre z rezultatów angielskiej wojny domowej były końcem monarchii osobistych rządów, ustanowienia rządu Commonwealthu i powstania Olivera Cromwella do roli przywódczej, która jest często postrzegana jako przypominająca dyktaturę wojskową. . Jedną z konsekwencji wojny była kampania Cromwella przeciwko katolikom i rojalistom w Irlandii oraz konfiskata ich ziem w celu spłacenia długów angielskiego parlamentu, długotrwałego historycznego wspomnienia, które pomogło irlandzkim i angielskim walka w nowoczesne czasy. Chociaż monarchia została przywrócona w 1660 roku przez wstąpienie dynastii Stuartów na tron 2 lata po śmierci Cromwella, dodatkowy i kluczowy wynik angielskiej wojny domowej polegał na tym, że ustanowił ona zasadę angielskiego króla wymagającą zgody parlamentu, aby rządzić .
Frakcje zaangażowane w konflikt podczas angielskiej wojny domowej były rojalistycznymi zwolennikami monarchii Karola I i ich przeciwników, parlamentarzystami, którzy dążyli do ograniczenia władzy króla i ustanowienia republikańskiej formy rządów. Parlamentarzyści zwyciężyli w walce, a Karol I został stracony w 1649 roku za zbrodnie przeciwko poddanym.
Podstawową spuścizną wojny było to, że na nowo zdefiniowała role zarówno monarchii, jak i Parlamentu w angielskim rządzie. Monarchiczno-parlamentarna forma rządu, która powstała w drugiej połowie XVII wieku, jest uważana za jeden z powodów, dla których Anglia nigdy nie doświadczyła zakończenia końca monarchii, podobnej do tych, które później przeszły przez Europę w XVIII wieku.
