W czasie Wielkiego Kryzysu mniejszości miały do czynienia z podwyższoną dyskryminacją w zatrudnieniu, odmową usług w ośrodkach pomocy humanitarnej i zwiększoną przemocą wobec Afroamerykanów na Południu. Wiele ustaw dotyczących "Nowego Ładu" nie zapewniało równe prawa dla mniejszości; w rzeczywistości "New Deal" był znany jako "Raw Deal" wśród mniejszości.
Podczas gdy stopa bezrobocia wśród białych wyniosła 25% w czasie Wielkiego Kryzysu, wzrosły one do 50% wśród mniejszości. Praca została odmówiona pracownikom mniejszościowym lub ich praca została rozwiązana, a oni zostali wykluczeni z członkostwa w związku. Związki wywierają presję na Kongres, aby utrzymał środki antydyskryminacyjne z przepisów uchwalonych w ramach Nowego Ładu. Aby utrzymać demokratyczną partię i uzyskać prawo, prezydent Franklin D. Roosevelt popierał ukierunkowanie tych przepisów na bezrobotnych białych mężczyzn. W rezultacie pracownicy afroamerykańscy i inni pracownicy mniejszości byli albo pozbawieni pracy, zmuszani do pracy przy niższych płacach, albo deportowani. Dopiero w połowie lat 30. XX w. Sytuacja zaczęła się poprawiać dzięki utworzeniu Biura ds. Indian w Indiach, federalnemu wsparciu plemiennych tradycji i rządów, zakończeniu dyskryminacji w niektórych programach federalnych i uchwaleniu funduszy pomocowych dla Afryki - Amerykanie. Jednak podobne korzyści nie zostały osiągnięte przez meksykańskich Amerykanów ani Amerykanów pochodzenia azjatyckiego.
