Zarówno góra Etna, jak i góra St. Helens są aktywnymi stratowulkanami, znanymi również jako złożone wulkany. Ponadto obaj doświadczyli dużej aktywności w dwudziestym i dwudziestym pierwszym wieku.
Stratowulkanosy to strome wulkany o stożkowatych kształtach, złożone z warstw utworzonych przez poprzednie erupcje. Są najbardziej niszczycielskimi wulkanami na świecie, aw ciągu ostatnich czterech wieków zarejestrowanej historii spowodowały śmierć około 300 000 ludzi. Charakteryzują się one takimi zagrożeniami jak przepływ lawy, przepływ błota, chmury popiołu i pociski skalne o różnych rozmiarach.
Etna ma historię działalności, która obejmuje liczne trwające erupcje. W 1928 r. Erupcja zniszczyła całą wieś, linię kolejową i stację kolejową. Inne erupcje miały miejsce w 1949, 1971, 1981, 1983 i 1991-93. W latach 1995-2001 jego cztery kratery były niemal nieprzerwanie aktywne, co doprowadziło do erupcji w 2001 roku przez siedem szczelin na południowym stoku. W latach 2002-2003 erupcja spowodowała, że chmura pyłu była tak duża, że można ją było zobaczyć z kosmosu. W następnych latach nastąpiły dalsze wybuchy lawy i popiołu, niektóre wystarczająco ciężkie, by zamknąć lotnisko w Catalina na Sycylii. Najważniejszym współczesnym wydarzeniem Mount St. Helens była erupcja z 1980 r., Która wysadziła część gór. Erupcja zabiła 57 osób i zniszczyła 250 domów. W latach 2004-2008 góra ponownie stała się aktywna, ze strumieniami lawy, chmurami popiołu i aktywnością sejsmiczną.
