Zasada wyłączności konkurencyjnej głosi, że dwa gatunki nie mogą istnieć razem, jeśli konkurują o te same zasoby. Ktoś albo wymrze albo wyemigruje, albo dostosuje się, by wydzielić osobne nisze zasobów. Przykładem są różne gatunki ptaków żerujących na owady w tym samym drzewie, przy czym każdy gatunek koncentruje się na innej części drzewa.
Istnieją inne przykłady zasady wykluczenia konkurencyjnego. Obejmuje to dwa gatunki zięb, które można znaleźć na Wyspach Galapagos. Stwierdzono, że różne gatunki zięb na wyspach mają różnej wielkości dzioby. Oznacza to, że każdy zjada różne rozmiary nasion, więc nie konkuruje o ten sam zasób.
Inny przykład pochodzi od dwóch ptaków znalezionych w amerykańskich lasach: krabu i brązowego pnącza. Oboje szukają jedzenia z tych samych drzew, ale brązowy pnącze podróżuje po pniu, podczas gdy krab kończy się. Oznacza to, że znajdują i spożywają różne owady.
Na koniec jest przykład dwóch gatunków pąkli. Balanus rośnie szybko, więc może zdusić i zmiażdżyć swojego rywala, Chthamala. Chthamalus przetrwa, pozostając blisko brzegu. Tam jest zbyt sucho dla Balanusa. Dlatego oba gatunki mają niszę - Chthamalus blisko brzegu, gdzie może się wysuszyć, a Balanus w głębszych wodach.
