Ludzie wpływają na cykl fosforu głównie poprzez użycie syntetycznego nawozu. Ogólnym wynikiem jest zwiększona ilość fosforu odpływu i wyczerpywanie się naturalnych złóż fosforu.
Cykl fosforu odnosi się do ruchu fosforu przez hydrosferę, biosferę i litosferę. Ponieważ proces przemieszczania fosforanu z gleby do oceanu trwa tak długo, jest uważany za jeden z najwolniejszych cykli biochemicznych.
Większość fosforanów stosowanych do nawożenia wydobywa się z naturalnie występujących złóż apatytu (znanego również jako fosforan wapnia). Nie wszystkie nawozy stosowane na gruntach rolnych są zużywane przez rośliny. Część z nich jest porywana przez wodę, która może spływać do jezior, co prowadzi do obfitości składników odżywczych. Niektóre fosforany stosowane na zamarzniętej ziemi są również tracone podczas wiosennego roztopu. Cały ten spływ może prowadzić do wzrostu liczby glonów i bakterii, co z kolei wytrąca ekosystem wodny z równowagi.
Fosforan służy jako jeden z kluczowych szkieletów RNA i DNA. Jest również wbudowanym elementem wielu istotnych cząsteczek do życia, takich jak trifosforan adenozyny. Fosfor można również znaleźć w zębach i kościach ssaków, a także w egzoszkieletie owadów.
