Według Colorado State University części liścia można podzielić na cechy wewnętrzne i cechy zewnętrzne. Wewnętrzne cechy liścia obejmują naskórek, naskórek, włosy liściaste, warstwę palisady, chloroplasty, wiązkę naczyniową, gąbczasty mezofil, komórki szparkowe i stróżujące. Zewnętrzne cechy obejmują ostrze liścia, ogonek i przylistki.
Naskórek liścia jest zewnętrzną warstwą tkanek. Ta tkanka obejmuje naskórek, woskową ochronną warstwę zewnętrzną naskórka, który zapobiega utracie wody i włosy liściowe. Warstwa palisady jest ciasno upakowaną warstwą tkanek parenchyma, które są wypełnione chloroplastami i wykorzystywane do fotosyntezy. Chloroplasty same zawierają chlorofil, pigment, który wychwytuje energię ze światła i rozpoczyna proces przekształcania tej energii w cukry.
Pęczek naczyniowy składa się z tkanek ksylemu i łyka, które działają jak żyły dla liścia. Gąbczasty mezofil jest warstwą tkanek parenchymy ułożonych luźno, aby pomóc w przemieszczaniu się tlenu, dwutlenku węgla i pary wodnej. Szparki są naturalnymi otworami w liściach, które umożliwiają wymianę gazową. Komórki strażnicze są komórkami w kształcie nerki, które otwierają i zamykają aparaty szparkowe.
Ostrze liścia to płaska część liścia, a ogonek to łodyga liścia, która łączy go z gałązką. Kapsułki są małymi podobnymi do liści odnogami, które rosną tam, gdzie ogonek łączy się z odgałęzieniem.
