Odkryty w 1808 roku przez Sir Humphry'ego Davy'ego, bar jest srebrzystobiałym elementem o liczbie atomowej 56. Został zidentyfikowany w 1774 roku przez Carla Scheele'a, ale technologia tamtych czasów nie pozwoliła mu go wyizolować. Nazwa Barium pochodzi od greckiego słowa "ciężki". Jego temperatura topnienia wynosi 1 341 stopni Fahrenheita, a temperatura wrzenia wynosi 3447 stopni Fahrenheita.
Baryt, minerał, z którego wyizolowano bar, okazał się mieć niezwykłe właściwości już w XVII wieku. Vincentius Casciorolus zauważył, że kiedy minerał był spalany i wystawiony na działanie promieni słonecznych, świeciło. W końcu, barytowiec był szeroko znany alchemikom jako kamień boloński.
Barium ma ciemnoszarą powłokę po utlenieniu. Jako 0,0425 procent skorupy ziemskiej, bar jest metalem ziem alkalicznych. Wykorzystuje się technologię rentgenowską i usuwa gazy z lamp próżniowych. Jest on łączony z niklem, aby utworzyć stop w drutach świec zapłonowych i jest dodawany do żeliwa i stali. Oficjalny kamień kalifornijski, benitoit, to fluorescencyjny niebieski klejnot zawierający bar.
Bar nie jest czynnikiem rakotwórczym, ale wdychanie go może spowodować nagromadzenie się w płucach. Prowadzi to do stanu zwanego barytozą, ale stan jest łagodny i ustępuje po pewnym czasie bez narażenia na bar.
