Góry Kaskad zostały uformowane jako łańcuch wulkanów, manifestacja Pacyficznego Pierścienia Ognia na północno-zachodnim Pacyfiku. Pierścień Ognia spowodowany jest oceanicznymi płytami przybrzeżnymi podkopującymi się pod Talerz. To destabilizuje skały gorącego płaszcza poniżej, skrapia je i wymusza na nich, zwiększając wysokość, a nawet wulkaniczne kratery, w których magma przepycha się.
Góry Kaskad są tylko jednym z podsekcji pierścienia wulkanów otaczających cały północny Ocean Spokojny. Są znacznie mniej aktywne niż gdzie indziej, chociaż nie są całkowicie uśpione, jak wykazała Mount Saint Helens w latach 1980-1984. Rzeczywiście, strefa subdukcji Kaskada jest ogólnie mniej aktywna niż wiele podobnych stref subdukcji. Brakuje dużego rowu, który towarzyszy strefie subdukcji, a ogólna aktywność sejsmiczna jest niższa niż zwykle. Podczas gdy Góry Kaskadowe nadal rosną, dowody wskazują, że ich aktywność zwalnia już od milionów lat. To spowolnienie aktywności jest prawdopodobnie spowodowane spowolnieniem względnego ruchu między płytą oceaniczną a płytą kontynentalną pod Górami Kaskadowymi, która zmniejszyła się o połowę w ciągu ostatnich 7 milionów lat.
