Etapy żalu to zaprzeczenie, gniew, targi, depresja i akceptacja. Etapy mogą nie występować w kolejności, a etapy mogą trwać miesiące lub lata po utracie.
Odmowa jest uważana za pierwszy etap żałoby. Zaprzeczanie charakteryzuje się brakiem wiary i emocjonalnym odrętwieniem. Gniew, drugi etap smutku, może być skierowany do dowolnej liczby osób lub okoliczności. Na przykład niektórzy ludzie wpadają w złość na lekarzy lub pielęgniarki sprawujące opiekę, lub mogą stać się źli na siebie lub na wyższą siłę w wyniku utraty.
Targowanie jest etapem, na którym ludzie koncentrują się na tym, co można było zrobić, aby zapobiec utracie lub temu, co osoba mogła zrobić dla chorej osoby, gdy była ona zdrowa. Na przykład córka może odczuwać skrajne poczucie winy z powodu zniecierpliwienia się chorym rodzicem, podczas gdy oni są zdrowi. Negocjacje są szczególnie częste u osób z krewnymi lub przyjaciółmi, u których zdiagnozowano śmiertelną chorobę.
Depresja może być łagodna lub wystarczająco ciężka, aby zakłócać codzienne czynności. Akceptacja występuje wtedy, gdy dana osoba jest w stanie poradzić sobie z utratą lub gdy osoba może zmierzyć się z rzeczywistością ostatecznej diagnozy choroby. Akceptacja może nie być odczuwalna dla wszystkich osób, które poniosą stratę, i dla niektórych mogą się powtórzyć etapy żalu. Każdy z etapów może trwać przez nieokreślony okres czasu.
