Kwestie etyczne dotyczące adresu rekombinowanego DNA dotyczą potencjalnie niebezpiecznych organizmów i żywności zawierającej rekombinowany DNA. Większość naukowców uważa technologię rekombinacji DNA za bezpieczną, podczas gdy różne grupy rzecznictwa i zdrowia twierdzą, że grupy regulacyjne są stronnicze i potrzeba więcej badań, aby ocenić potencjalne niebezpieczeństwa.
Po pierwszych publikacjach opisujących udane zastosowanie technologii rekombinacji DNA w 1972 i 1973 r., konferencja Asilomar na temat rekombinowanego DNA zwołała się w 1975 r. w celu omówienia wytycznych dotyczących jej stosowania. Przedstawiono szczegółowe zalecenia i moratorium na potencjalnie niebezpieczne eksperymenty. Później Krajowe Instytuty Zdrowia wydały bardziej formalne wytyczne. Przepisy rządowe są oparte na wytycznych NIH.
Związek zatroskanych naukowców, Stowarzyszenie Konsumentów Organicznych, Światowy Fundusz na Rzecz Przyrody i Greenpeace kwestionują etykę liberalnego wykorzystania technologii rekombinacji DNA. Główne obiekcje wobec jego użycia koncentrują się wokół jego długoterminowych konsekwencji, gdy są stosowane w modyfikacji żywności. Rozważania obejmują możliwość skażenia genetycznie niemodyfikowanej żywności, obowiązkowe etykietowanie w celu identyfikacji produktów z organizmami zmodyfikowanymi genetycznie, skuteczność regulacji rządowych, długofalowe skutki dla środowiska i zdrowia oraz wystarczający nadzór nad firmami, które zajmują się technologią lub produktami zrekombinowanego DNA.
W Stanach Zjednoczonych krytycy kwestionują obiektywność agencji regulacyjnych zbyt przychylnie nastawionych do korporacji sprzedających produkty zawierające rekombinowany DNA. Krytycy sprzeciwiają się również podwójnemu standardowi w Unii Europejskiej między uprawą żywności do użytku w UE a eksportem.
