Jakie są monomery węglowodanów?

Jakie są monomery węglowodanów?

Monomery węglowodanów są nazywane monosacharydami, które są również znane jako cukry proste. Składają się z pięciu lub sześciu atomów węgla, które mają strukturę podobną do pierścienia i tworzą pojedynczy cukier. Przykładami monomerów są glukoza, fruktoza i galaktoza, które wszystkie są cukrami prostymi. Istnieją również disacharydy, które są dwoma prostymi cukrami związanymi ze sobą, ale nie są głównymi monomerami węglowodanów.

Węglowodany są jednym z głównych makromolekuł życia. W kategoriach żywieniowych istnieją "dobre" węglowodany i "złe" węglowodany, które mogą mieć niekorzystny wpływ na przepływ krwi i rozwój. Węglowodany składają się z węgla, wodoru i tlenu. Węglowodany są również nazywane sacharydami lub cukrami. Niektóre przykłady węglowodanów to glukoza (cukier gronowy), sacharoza (cukier trzcinowy) i laktoza, którą można znaleźć w mleku. Są one używane do przechowywania energii i elementów strukturalnych w roślinach.

Monosacharydy składające się na węglowodany są najprostszymi cukrami w chemii. Pamiętaj, że przedrostek mono oznacza "jeden", co oznacza, że ​​większość monomerów to jeden łańcuch cukrowy. Niektóre z tych monomerów są zapisane w pierścieniach, a wszystkie ich cząsteczki połączone są w okrąg. Ta struktura jest zależna od poszczególnych cząsteczek łańcucha sacharydowego i nie zawsze ma zastosowanie.

Disacharyd składa się z dwóch monosacharydów. Jednym z przykładów disacharydu jest maltoza, cukier wytwarzany w warzeniu piwa. Maltoza składa się z dwóch cząsteczek glukozy. Innym powszechnym disacharydem jest cukier stołowy lub sacharoza, która składa się z glukozy i fruktozy.

Polisacharyd składa się z kilku monosacharydów. Przykładem polisacharydu jest skrobia. Skrobia znajduje się w żywności, takiej jak chleb, makaron, krakersy i ziemniaki.

Kiedy do ciała dostanie się disacharyd lub polisacharyd, ulega rozkładowi do najprostszej formy monosacharydowej, która krąży w krwi i służy jako szybkie źródło energii dla komórek. Im bardziej złożony jest węglowodan, tym dłużej rozkłada się na stężenie glukozy we krwi.