Przykładami ułatwionej dyfuzji są przepuszczanie jonów K + przez błonę przy pomocy białka transportującego potas i przekazywanie glukozy i aminokwasów za pomocą białek zwanych permeazami. Białko wiążące retinol działa jak rozpuszczalny w wodzie nośnik retinolu i kwasów tłuszczowych.
Dyfuzja to ruch cząsteczek przez błonę. Istnieją trzy główne typy dyfuzji: proste, typowe i ułatwione. Cząstki zwykle przemieszczają się z obszarów o wysokim stężeniu do obszarów o niskim stężeniu wzdłuż gradientu stężenia. Komórki prokariotyczne wykazują prostą dyfuzję, podczas gdy ułatwiona dyfuzja występuje tylko w bardziej złożonych komórkach eukariotycznych.
Prosta dyfuzja nie wymaga energii i zachodzi liniowo. Im więcej cząstek dodaje się do roztworu, tym wyższe staje się stężenie. Dyfuzja kanałów obejmuje białka przepuszczające cząsteczki przez błonę.
W ułatwionej dyfuzji, integralne białko zmienia swoją konformację, aby przepuścić cząsteczkę przechodzącą, jak w przypadku białek permeaz. Inne nośniki białek, takie jak białka wiążące retinol, nie zmieniają się. Nośniki lub białka transportowe pozostają w swoich miejscach w błonie. Białka transportowe są dostosowane do przepuszczania tylko określonych cząsteczek.
Podczas ułatwionej dyfuzji, w przeciwieństwie do innych typów, poszczególne cząsteczki mogą przemieszczać się w kierunku gradientu stężenia, ale ruch sieciowy jest taki sam, jak w innych typach dyfuzji. W przeciwieństwie do prostej dyfuzji, nasycenie można osiągnąć podczas ułatwionej dyfuzji.
