Mocne kwasy i słabe kwasy są określone przez ich zdolność do jonizacji. Mocne kwasy zwykle jonizują w roztworze 100%, a słaby kwas nie. Na przykład silny kwas umieszczony w wodzie natychmiast przekazuje jon wodorowy do wody, aby utworzyć jon hydroksoniowy.
Chlorowodór jest silnym kwasem, ponieważ po dodaniu do wody szybko tworzy kwas chlorowodorowy. Ponieważ reakcja jest mniej prawdopodobna w reformowaniu reagentów, reakcję zaznacza się strzałką wskazującą produkty. Kwas siarkowy i kwas azotowy również są silnymi kwasami. Silne kwasy mają niższe wartości pH ze względu na wysokie stężenie jonów wodorowych w roztworze.
Z drugiej strony słaby kwas nie jonizuje w 100% po rozpuszczeniu w wodzie. Na przykład kwas etanowy jest słabym kwasem, który wytwarza jony wodorotlenowe i etanowe po umieszczeniu w wodzie. Kwas nie w pełni rozpuszcza się, a reakcja w sposób ciągły przesuwa się do przodu i do tyłu, aby osiągnąć równowagę. W ten sposób nowe jony można łatwo zmienić, tworząc odczynniki kwasu etanowego i wody. Powszechnie uważa się, że kwasy organiczne są słabymi kwasami. Reakcja słabego kwasu jest oznaczona dwiema strzałkami skierowanymi w przeciwnych kierunkach. Kationy metali przejściowych, kwas fluorowodorowy i kwas octowy są słabymi kwasami.
