Według amerykańskiego Departamentu Pracy wartości rezystancji uziemienia są miarą odporności ziemi na prąd elektryczny. Jednostką naukową używaną do pomiaru rezystancji elektrycznej jest om.
Wartości rezystancji uziemienia są krytyczne przy projektowaniu systemów uziemienia. Ponieważ gleba jest ogólnie słabym przewodnikiem elektryczności w porównaniu z metalem, jego funkcja w systemach uziemiających jest krytyczna. W przypadku odsłoniętych elementów metalowych gleba zapobiega niebezpiecznemu wyładowaniu elektrycznemu w przypadku awarii izolacji. Jest także użyteczny do ograniczania gromadzenia się elektryczności statycznej. W systemach uziemiających funkcja przewodu uziemiającego jako ścieżki przewodzącej polega na przenoszeniu nadwyżki prądu do gleby w przypadku usterki elektrycznej. Poziomy wilgotności, temperatura i rozpuszczone sole wpływają na przewodność gleby. Oznacza to, że poziom oporu gleby może zmieniać się z sezonu na sezon. Lód jest słabym przewodnikiem elektryczności, więc jego obecność musi być uwzględniona na stronach, które doświadczają chłodniejszych zim. Jednakże, chociaż gleba jest zwykle słabym przewodnikiem elektryczności, jej zmienność oznacza, że może ona działać jako przewodnik prądu elektrycznego. W takich przypadkach, zwanych układami przenoszenia mocy z pojedynczym przewodem, nie jest konieczne typowe projektowanie uziemienia.
