W czasie wojny domowej Północ miała większą populację, większy dostęp do marynarki wojennej, większą siłę przemysłową i lepszy dostęp do prochu. Jednak Południe czerpało korzyści z ich własnego terenu, będąc zaradni i posiadający zdolność do wyprodukowania wszystkich potrzebnych im potraw.
W czasie wojny domowej na północy było 21 milionów ludzi, podczas gdy na południu było tylko 9 milionów. Mimo to na południu udało się wyprodukować armię, która była równie duża, jak północna. Równolegle Północ miała lepszy dostęp do potęgi przemysłowej. Zrobił 97 procent broni palnej i miał więcej linii kolejowych na milę kwadratową. Z kolei Południe nie miało własnego karabinu. Inną zaletą militarnej Północy było to, że miała kontrolę nad marynarką wojenną, co oznaczało, że może zablokować wiele importów prochu południowego.
Podczas gdy północ miała znaczne przewagi militarne, Południe było znane z własnego terenu, który ułatwiał im odstraszanie północnych najeźdźców. Ponadto udało im się stworzyć wiele zbrojowni przed końcem wojny. Pomysłowość Południa rozciągnęła się na możliwość wyprodukowania dużej ilości własnego jedzenia, co oznaczało, że nie musieli polegać na uprzemysławianiu Północy.
