Obszary o wysokiej wysokości, takie jak łańcuchy górskie, często odprowadzają powietrze z jego wilgoci. Gdy powietrze wznosi się w górę, ochładza się. Gdy powietrze ochładza się, traci zdolność do zatrzymywania wody. Woda następnie skrapla się z powietrza i spada w postaci opadów.
Wysokie wysokości gór często otrzymują znaczną ilość opadów. Często opady te spadają w postaci śniegu, dlatego wiele szczytów górskich zawsze pokrywa śnieg. W górach w pobliżu równika stale wysoki poziom wilgotności tworzy tzw. "Las chmurowy". Lasy chmurowe to siedliska, w których występują liczne mchy, algi i rośliny epifityczne; często rośliny te są pokryte wodą przez większość dnia.
Podczas gdy szczyt góry może obficie padać, góry często pozostają suche po stronie wiatrowej. Nazywa się to "efektem cienia deszczu" i powoduje, że góra po stronie nawietrznej pozostaje sucha przez większą część roku. Jednym z najlepszych przykładów tego zjawiska są Góry Himalajskie. Gdy ciepłe, wilgotne powietrze wieje z Oceanu Indyjskiego, leci z boku Himalajów. Większość opadów pada na południową stronę gór, a obszar po północnej stronie gór pozostaje suchy.
