Ruch jest związany z obserwatorem lub obiektem. Na przykład kobieta jadąca samochodem nie porusza się względem samochodu, ale porusza się względem obserwatora stojącego na bok drogi.
Podobny przykład to kot śpiący na dywanie. Kot zdaje się spoczywać na obserwatorze na Ziemi, ale w stosunku do obiektu w ustalonym punkcie przestrzeni, kot porusza się tak szybko, jak Ziemia się obraca. Jak pokazują te przykłady, dyskusje na temat ruchu muszą zawierać punkt odniesienia, zwłaszcza podczas obliczania pomiarów, takich jak prędkość. Na przykład, jeśli pociąg jedzie 90 mil na godzinę, a człowiek idzie z tyłu wagonu do przodu, jak szybko porusza się mężczyzna? Odpowiedź zależy od punktu odniesienia. Dla innego pasażera w pociągu mężczyzna porusza się z prędkością znacznie mniejszą niż 90 mil na godzinę. Jednak obserwatorowi spoza pociągu człowiek porusza się z prędkością nieco ponad 90 mil na godzinę.
Większość ludzi uważa ruch w stosunku do stałego punktu na Ziemi. Fizycy uważają, że wszechświat nie ma stałego punktu, więc cały ruch jest względny do tego, co jest zdefiniowane jako punkt stały. W rzeczywistości ta podstawowa idea jest częścią teorii względności Einsteina.
