Ciśnienie pary wodnej jest stosunkowo niskie, ponieważ jest utrzymywane razem przez wiązania wodorowe. Oznacza to, że cząsteczki w szklance wody nie wyparowują z wody bardzo łatwo, ponieważ cząsteczki są przyciągnięci do siebie nawzajem. Jednakże, podobnie jak w przypadku większości cieczy, ciśnienie pary wodnej wzrasta wraz ze wzrostem temperatury.
Wiązania wodorowe są znacznie słabsze niż wiązania kowalencyjne lub jonowe, co tłumaczy, dlaczego cząsteczki wody nie rozpadają się tak łatwo, jak parują. Niemniej jednak wiązania wodorowe między cząsteczkami wody powodują, że cząsteczki mają skłonność do pozostawania w stanie ciekłym. Dodatkowo, wiązania wodorowe powodują, że napięcie powierzchniowe wody jest stosunkowo wysokie.
Wielkość ciśnienia powietrza nad próbką wody wpływa na jej ciśnienie pary i temperaturę wrzenia. Na przykład, jeśli ilość powietrza nad wodą jest podwojona, znacznie mniej cząsteczek wody rozbija wiązania i odparowuje, co powoduje obniżenie ciśnienia pary. Powoduje to również, że woda ma niższą temperaturę wrzenia, gdy ciśnienie atmosferyczne jest niższe. Temperatura wpływa również na ciśnienie pary cieczy. Gdy woda jest podgrzewana, poszczególne cząsteczki mają więcej energii, co pozwala łatwiej przełamywać wiązania wodorowe.
