W kolonialnej Ameryce, rusznikarze zrobili bardzo mało broni, pracując bardziej jako kowale, którzy wykonywali i naprawiali prace metalowe. Roboty, które powstały, były muszkietami, miotaczami, długimi strzelbami i działami obrotowymi.
Rusznikowiec rzadko pracował nad bronią w czasach kolonialnych. Zamiast tego skupił się na innych pracach metalowych, montując od czasu do czasu broń palną z części wysyłanych z Europy. Częściej niż nie, on tylko naprawiał broń. W rzeczywistości trudno było znaleźć rusznikarzy do naprawy broni w kolonialnej Ameryce z powodu niskiego popytu na usługi i niskiej stopy posiadania broni. Pistolet wykonany całkowicie od zera wymagał kilku rusznikarzy i specjalistycznych narzędzi, które nie istniały nawet w kolonialnej Ameryce, dopóki wojna rewolucyjna nie zmusiła problemu.
Jednak kolonialni artylerzyści w Ameryce stworzyli długi karabin, który był jedyną bronią wyprodukowaną w Ameryce w 1700 roku. Długi karabin był krytyczny dla kolonistów, ponieważ dawał myśliwym większy zasięg i zmniejszał zapotrzebowanie na amunicję. W tym czasie został wymyślony system flintlocków do broni i włączony do wojskowych muszkietów używanych podczas wojny o niepodległość. Cywile używali pomarszczonych kawałków, które służyły wyłącznie do polowania na ptaki i małe zwierzęta.
